Yalnızlığını Borç Versene Bana/Tenzife Gamze Saraç

Yalnızlığını borç versene bana!

Biri varken hayatında

Yalnız kalabilmeyi anlatsana bana

Hiç mi yüreğin sızlamaz mesela

Orada küçükde olsa var olmadım mı aslında,

Düşmedim mi çölüne damla da olsam da

Yoksa ben seni çöl mü sandım da

Yağmurun olmaya yemin etti gözlerim

Gözlerim gözlerime bakmıyor artık

Gözlerimin kahvesini unutmuş gözlerinin karası

Bakışların sarmıyor yaralarımı artık

Yarama hançer saplıyor sanki

Yalnızlığı borç versene bana?

Yorgun yüreğimin dermanı

Uçsuz bucaksız yalnız bir geceyse

Ben geceyi severim yalnız olsada

İlacı olacaksa içerim geceyi kana kana

Yitip gitmedin ama

Ellerim üşüyor yanında

Sol yanım boş,

Saçlarım sevilmeye hasret

Ölümüne bir boşluk ruhunda

Savruluyorum orada

Sensiz olmak değil mesele

Sen varken olmaman hayatımda

Tutup kollarımdan sarılabilecekken

Omuzlarımın, göğsümün  senin sıcağına hasret kalması!

Yalnızlığı doldursana kadehime?

Senin yalnızlığının en acısından olsun

Dinecekse elemim ben sarhoş olurum

O yalnızlıkta !

O sonbahar bakışlarından versene bana

Gözlerimde yazı bitiren

Sevdayı yaprak yaprak döken o bakışlar

Bende de seni söndürür mü

Dökülürmü gözlerimden senli tüm cümleler,

Sarı sarı…

Belki gözlerim yokluğuna alışırda

Aramaz seni bir daha!

Belki bende sana yalnız kalırım

Belki bende seni solumam yüreğime

Belki sensizlik üzmez beni de

Yalnızlık şifa niyetine!