Anne/Gamze Tenzife Saraç

Yıllar gelip geçiyor,

Ömür defterinden sayfalar eksiliyor.

Bu can tende  yaşıyor,

Yaşlanıyor!

Bir yaz geride kalmış,

Gençliğim; en coşkun yıllarım!

Anılarım avuçlarımda, can kırıklarım,

Belki sevinçlerim…

Can bildiğim dostlarım,

Penceresi purslu bir takvimden  bana el sallıyor!

Sonbaharda kurumuş yapraklar gibi,

Düşüyor saçlarıma aklar!

Her geçen gün belirginleşiyor yüzümde

Geçmişin izleri…

Gözyaşlarım da eskisi gibi fırtınalı değil,

Hırslı değil; ağır, kederli, göğsümü delercesine!

Yıllar ezip geçiyor gururumu,

Mağrur nefsime bir darbe indiriyor.

Hevesli değilim artık yılın son rakamlarını saymaya,

Büyüdüm haddinden fazlasınca,

Garip bir olgunluk darlıyor çocukluğumu,

Çocukluğum olgunlaşıyor, zorla.

Bir kış daha bitiyor bak!

Kar taneleri gibi düşüyor,

Can toprağıma hayat!

Ellerimden tutuyor yeni bir yaş,

İçimde garip bir telaş…

Bu kadar hızlı geçmese mevsimler,

Acelesi olmasa ayların,

Birbirini kovalamasa günler!

Zaman birazcık dursa,

En sevdiğim kucakta.

Büyüdüm anne!

Bir yaş daha aldım.

Ama zaman dursa…

Ben senin göğsünü yastık eylerim.

Ben senin göğsünde o çocuk olmayı isterim!